Domdenken
Het woord ‘omdenken’, daar word ik een beetje kriegel van. Niet omdat het niet in de Van Dale staat. Nee, vooral vanwege de aanname dat je, door om te denken, elk probleem tot een mogelijkheid of kans maakt. Terwijl een probleem meestal gewoon een probleem is.
‘Dit ongeluk is het beste dat me kon overkomen’. Dat zeg je misschien achteraf, als een nieuw perspectief zich aandient. Niet als je heel erg ziek wordt. Of failliet gaat. Dan denk je niet om. Dan denk je ‘oh god nee!’
Een van de grootste optimisten
En positief denken dan? Houd ik daar niet van? Jawel. Heel erg! Sterker, in de meeste gezelschappen behoor ik tot de grootste optimisten. Als mijn favoriete club in de blessuretijd van een Europacupwedstrijd nog twee keer moet scoren, dan denk ik tot het bittere einde: het kán nog!
Vaak lopen we in leven en werk tegen problemen aan. Bij veel organisaties is dat niet anders. En juist bij grote, onverbiddelijke en bedreigende problemen steekt vaak de neiging tot omdenken de kop op. Waarbij dat omdenken uit niets anders bestaat dan het probleem minder erg te laten lijken, door er een mooi verhaal van te maken.
Niet doen, adviseren wij.
Blijf positief; overwin het probleem
Juist als je in staat bent een probleem in zijn volle omvang of zwaarte te beschouwen, kun je het de baas worden. Je wordt het niet de baas door het om te denken tot een unieke gelegenheid tot zelfontplooiing.
Als je niet wilt dat op zeker moment die ontslaggolf écht over je organisatie spoelt, of dat faillissement écht uitgesproken wordt, moet je aan het werk. Logisch nadenken en dan de goede dingen doen. Met alle positiviteit die je in je hebt en al het optimisme dat je maar kunt mobiliseren.
Herken het probleem, erken het probleem en stort je er dan op! Maar denk het niet om. Dat is dom.
