‘Remote’ werken de nieuwe standaard? Alsjeblieft niet
Je kreeg vast mee dat CEO Jack Dorsey van techbedrijven Twitter en Square thuiswerken permanent wil doorvoeren. Shopify, Facebook en andere techreuzen sloten zich daarbij aan. ‘Work from home forever, the way forward’ koppen de media (de nieuwswaarde zat ‘m vooral in het ‘voor eeuwig werken’ als je het mij vraagt, maar daar hoor je niemand over). Iemand die ik op reis leerde kennen, werkzaam in dezelfde Siliconenvallei, vertelde me dat het daar wordt gezien als ‘responding well to this’. Een prima reactie op deze crisis dus.
Mensen zouden thuis creatiever en productiever zijn. Dat kan zomaar kloppen. En er is niets mis met permanent thuiswerken, als je het leeuwendeel van je leven wil inzetten om creatief en productief te zijn voor je werk- of opdrachtgever. Ik heb zelf wel twee kanttekeningen:
Een
Buiten werk om ben ik ook graag creatief en productief. Zoals veel mensen in mijn vakgebied. We schrijven, tekenen, maken muziek, struinen het internet af naar beelden en teksten die ons inspireren voor nieuw werk, ook voor klanten. Dat is normaal gezien onze uitlaatklep.
Doe ik dat waar ik thuis werk, dan zit ik veertien uur op een dag op dezelfde vierkante meter. Als een mens-tetrisblokje op een stoel-tetrisblokje, met alleen een Omroep MAX-waardige workout voor mijn onderarmen.
Behalve dat zo’n kleine belevingswereld me volledig benauwt, krijg ik ook niet de beweging die ik krijg als ik ‘s ochtends op mijn fiets stap en tig trappen op en afloop om op werk of aan koffie te komen. Ik voel de hete adem van onze primaten in mijn nek: ga eens wiebelen joh! Hebben we zo’n complex gewerveld dierenlijf ontwikkeld – doe je er dít mee.
Twee
Sinds wanneer zijn creativiteit en productiviteit de enige vaardigheden die je nodig hebt om succesvol te zijn? Iedere mensfiguur die me in mijn dertig jaar inspireerde, had meer in petto dan dat. Karakter, om maar iets te noemen.
Medewerkers permanent thuis laten werken wanneer ze dat willen, betekent ook dat je hen de kans ontneemt om zich te ontwikkelen als mens. Om beter te leren communiceren met elkaar, om ideeën (voortgekomen uit die explosieve creativiteit en productiviteit) te presenteren aan anderen. Ik begin niet eens over verbinding voelen met elkaar, het gaat me puur om de vaardigheden die je nodig hebt om een compleet en voldaan persoon te worden.
Succes kan van alles zijn: status, macht, erkenning, geluk. Ik zie niet in hoe je één van die vormen kunt bereiken zonder mensen om je heen. Of het nou is omdat je samen iets deelt of omdat je de bewondering van anderen nodig hebt om je helemaal “king in the castle” te voelen.
Vooruitgang
The way forward? Natuurlijk kun je dat op verschillende manieren interpreteren. Dat we flexibeler worden in waar en wanneer we werken, lijkt me een prima uitgangspunt. De meesten van ons zijn helemaal klaar met het maken van lavacakejes en kleikunstwerkjes in werkuren: we willen ook thuis lekker doorpakken.
Maar op afstand werken associëren met vooruitgang is nonsens. Je groeit als persoon en professional veel sneller als je meer prikkels krijgt. Dát is vooruitgang. En lichaamstaal, de mooiste en meest universele taal die we hebben, de taal van ultieme affectie en schrijnend ongemak – waarom wil je je medewerkers zoiets onthouden?
We zijn meer dan een borstbeeld in Microsoft Teams. Dus gewoon af en toe naar kantoor: daar zijn ontelbaar meer tetrisblokjes te ontdekken.
